De geschiedenis van Wiawaha

Rond 1933 verschenen er in Velsen padvindsters onder de naam: “Het Nederlands Padvindsters Gilde Velsen en omstreken”. Na de oorlog zou dit de Wiawahagroep gaan heten. Het clubhuis waarin zij opkomst hadden stond aan de Tolsduinerlaan in Velsen-Zuid. De voortrekkers (tegenwoordig de pivo’s) van de Zeeverkenners hadden daar een clubhuis voor de padvindsters gebouwd. Een beetje primitief was het wel, er was namelijk geen water.

In de oorlog lag het clubhuis in het spergebied en kon helaas niet genoeg weerstand bieden. De opkomsten verplaatsten zich daarom, totdat de padvinderij verboden werd, naar de bovenverdieping van een garage aan de Zeeweg in IJmuiden.

In 1946, na de oorlog, ontstond er weer belangstelling voor de padvinderij. Mevr. L. Broekens-Verwer was voor de oorlog leidster. Na de oorlog kwamen er meisjes bij haar aan de deur om te vragen wanneer de opkomsten weer zouden beginnen, maar het clubhuis was verdwenen. Zij is toen op zoek gegaan en via mevrouw Cremer, de toenmalige eigenaresse van het huis Beeckestijn, konden de meisjes de eerste jaren na de oorlog opkomst draaien op de bovenverdieping van het huis Beeckestijn.

Een paar jaar later kreeg de groep de beschikking over een arbeiderswoning aan de Driehuizerkerkweg. De kabouters kregen de benedenverdieping, de padvindsters hadden de bovenverdieping tot hun beschikking. Het was een oud huisje en werd slecht onderhouden. Regelmatig hadden ze ook last van inwoning: een onbekende man maakte gebruik van het huisje, maar was altijd op tijd weg en liet het netjes achter…

In 1953 werd de woning echt te slecht om te gebruiken. De Wiawahagroep deed daarom beroep op de gemeente en kreeg een stukje grond aan de Bosweg tot hun beschikking: de plek waar nu onze huidige clubhuizen staan. Door middel van een loterij en het verkopen van luciferdoosjes werd geld ingezameld en op 19 mei 1957 werd de nieuw gebouwde Kiwa geopend (het inmiddels gesloopte padvindstersclubhuis).

Maar het ledenaantal bleef groeien en de groep kon een nieuw clubhuis bouwen: de druppel. Dit is het clubhuis waar de welpen en explorers tegenwoordig in draaien. Inmiddels is een aantal jaar geleden de Kiwa omgegooid en hebben we een heel nieuw clubhuis waar de scouts en aftak nu in draaien.

1962- In elkaar zetten Druppel

( huidige welpenclubhuis )

Wiawat?

Als je vertelt dat je van de scoutinggroep Wiawaha bent, is de meest gehoorde reactie: “Van de Wiawat?” En vaak moet je het dan nog een paar keer herhalen voor de meeste mensen het op de juiste manier kunnen uitspreken.

Vaak horen we dan ook de vraag waar de naam vandaan komt en wat het betekent. Het enige wat we wisten was dat het een Indiaanse naam is, en het betekent: Land van de rijzende zon, althans dat dachten wij. Maar daar hield het ook eigenlijk wel mee op. Het was dus een hele uitzoekerij om erachter te komen waar de naam precies vandaan kwam. Maar uiteindelijk werd onze zoektocht beloond:

De naam ‘Wiawaha’ is een idee van de vroegere districtscommissaris, Mevrouw Nel de Bock-Luiting. Haar man die stuurman op de vaart was, kwam de naam tegen in een boek dat over de verwoesting van de Indianencultuur ging. Wiawaha werd erin beschreven als een lichtpuntje in de duisternis. Dit lichtpuntje gaf moed om door te gaan wanneer alles verwoest was.

De situatie in het boek was vergelijkbaar met de situatie in Velsen rond de oprichting van onze groep. Na de Tweede Wereldoorlog was in Velsen ook alles verwoest en moest opnieuw opgebouwd worden. Er moest iets goeds uit de puinhopen tevoorschijn komen. Omdat de situatie in het boek zoveel overeenkomsten vertoonde met die in Velsen, is de groep vernoemd naar dit Indiaanse Wiawaha. Als we de naam vertalen uit het Indiaans betekent dat ‘lachende zon’. Tegenwoordig zeggen we: “Wiawaha, het land van de zon”.

In Beverwijk bestaat ook een scoutinggroep die Wiawaha heet. Dit is een afsplitsing van onze groep.